Η αρτίστα

Για ν' αρέσει η αρτίστα
Όταν τραγουδάει στην πίστα
Πρέπει εκτόσ απ' τη φωνή τησ
Να δουλεύει με το κορμί τησ

Θηλυκέσ να παίρνει πόζεσ
Σαν κι αυτέσ και σαν κι ετούτη
Να μοστράρει τα "μεμέ" τησ
Να πετάει έξω μπούτι

Το χαμόγελο απ' τα χείλη
Ούτε μια στιγμή να λείπει
Τι κι αν βάσανα τη δέρνουν
Συμφορέσ καημοί και λύπη

Δεν τον νοιάζει ναι ναι ναι τον κοσμάκη
Αν οι πίκρεσ σου οι πίκρεσ σου είναι μάτσο
"Σε πληρώνω" σου φωνάζει
Και γι' αυτό "ridi pagliaccio"
Και γι' αυτό "ridi pagliaccio"
Και γι' αυτό "ridi pagliaccio"