Χιονάτη

Το χλωμό σου πρόσωπο τ’ αγνό
Που μοιάζει μ’ άγγελο που έπεσε στη γη
Μ’ άστρο που το βλέπει ο ήλιοσ και χλωμιάζει
Και φοβάται αγάπη μου να βγει

Μα δε θυμάμαι αλήθεια που σ’ έχω ξαναδεί
Ίσωσ στα παραμύθια που μου 'λεγαν παιδί
Στο παιδικό παλάτι μου εσύ ήσουν η χιονάτη μου
Που χρόνια έψαχνα να βρω σαν θησαυρό