Βγες Από το Σπίτι

Γυρνούσαμε τα βράδυα στουσ δρόμουσ μοναχοί
Για όνειρα μιλάγαμε και έπεφτε βροχή
Οι εποχέσ αλλάξανε άλλαξεσ κι εσύ
Τα πήρε όλα ο άνεμοσ μια ξαφνική στιγμή

Βγεσ από το σπίτι σου κι έλα να βρεθούμε
Να τα ξαναπούμε να με θυμηθείσ
Βγεσ από το σπίτι σου θα σε περιμένω
Μη με νιώθεισ ξένο έλα μην αργείσ

Μου το ‘πε κάποιοσ κοινόσ γνωστόσ πωσ είσαι μοναχή
Ξανάπιασεσ το σπίτι που μέναμε μαζί
Περάσαν κάτι χρόνια για να μάθεισ τι ζητάσ
Με βλέπεισ κάπου κάπου μα φοβάσαι δε μιλάσ