Το ξύλινο άλογο
Το ξύλινο το άλογο κι εγώ
Θα μπούμε σ’ άλλη τροία
Δεν ξέρω μόνο ν’ ανεβώ
Κι’ η νύχτα είναι κρύα
Το ξύλινο το άλογο κι εγώ
Σωπαίνουμε κι ακούμε
Καμπάνεσ έξω να χτυπούν
Κοιτάμε κι απορούμε
Ο κόσμοσ έμεινε μισόσ
Κι απ’ το μισό δικό μου
Χάθηκε όλοσ μου ο εαυτόσ
Κι’ ότι καλύτερό μου
Στιχάκια γράφω η ώρα να περνά
Μ’αυτά δεν την σκοτώνουν
Αδειάζω ο ίδιοσ μοναχά
Τα φώτα με πληγώνουν