วิญญาณในภาพถ่าย

ฉันมองภาพถ่ายที่เธอให้ไว้
เป็นภาพเตือนใจ
แม้ตัวห่างไกลก็เหมือนยังอยู่
เธอถอดวิญญาณให้มาสิงสู่
คอยจ้องมองดูฉันหรือไร

แม้มีวันใดที่อยู่เงียบเหงา
ยังช่วยบรรเทา
คล้ายดังว่าเราอยู่ชิดเคียงใกล้
ยลภาพประโลมโน้มนำเราให้
คอยส่งดวงใจไปสู่กัน

ดวงตามีแววแจ่มใส
เตือนจิตใจอยู่ทุกวัน
ลืมตาหลับตาก็ฝัน
เอาภาพนั้นมาแนบกาย

ฉันมีเพียงภาพแต่ห่างเจ้าของ
เคียงข้างประคอง
ฉันได้แต่มองลุ่มหลงภาพถ่าย
เฝ้ากอดถนอม
มิยอมแหนงหน่าย
พอช่วยผ่อนคลายให้อุ่นใจ

ดวงตามีแววแจ่มใส
เตือนจิตใจอยู่ทุกวัน
ลืมตาหลับตาก็ฝัน
เอาภาพนั้นมาแนบกาย

ฉันมีเพียงภาพแต่ห่างเจ้าของ
เคียงข้างประคอง
ฉันได้แต่มองลุ่มหลงภาพถ่าย
เฝ้ากอดถนอมมิยอมแหนงหน่าย
พอช่วยผ่อนคลายให้อุ่นใจ