Πόρτα στον Γενάρη

Ένασ χειμώνασ στα χαμένα κι ούτε μια
Ούτε μια λέξη σ'ένα γράμμα να μου στείλεισ
Είπεσ πωσ θά 'ταν η ζωή μασ σαν απρίλησ
Μα εσύ την έκανεσ μια βαρυχειμωνιά

Όταν πονέσει κι ερημώσει η καρδιά
Είναι μια πόρτα ανοιγμένη στον γενάρη
Αν δεισ τη νύχτα πεσ τησ νά 'ρθει να με πάρει
Δεν περιμένω πια να γίνει ξαστεριά

Βλέπω τισ μέρεσ μου να φεύγουν μια και μια
Κι ούτε καμιά μου χαμογέλασε ελπίδα
Είπεσ πωσ δε θ' αφήσεισ νά 'ρθει η καταιγίδα
Κι όμωσ με βρήκε μοναχό η ερημιά