Να το θυμάσαι

Ερήμωσε η γειτονιά
Κι εγώ στημένοσ στην γωνιά
Σε καρτερώ στ’ αγιάζι
Μα πιο πολύ απ’ την παγωνιά
Είν’ η δική σου απονιά
Που την καρδιά μου σφάζει

Βαριοκοιμάσαι βαριοκοιμάσαι
Μα κάποια μέρα να το θυμάσαι
Πωσ θ’ ανεβώ κυρά μου απ’ το μπαλκόνι
Κι από το στρώμα σου ποιοσ με σηκώνει

Εσύ πλαγιάζεισ μοναχή
Εγώ στημένοσ στην βροχή
Απανωτά καπνίζω
Και ξενυχτώ στην παγωνιά
Με την δική σου απονιά
Και την καρδιά μου βρίζω