Τα τέρματα

Στα τέρματα δακρύζουμε στο πηγαιμό γελάμε
Ατέλειωτα νομίζουμε τα χρόνια που σκορπάμε
Στα τέρματα ψιλή βροχή συννέφιασε τα μάτια
Στις πόρτες αναστεναγμοί καημοί στα σκαλοπάτια
Στις πόρτες αναστεναγμοί λυγμοί στα σκαλοπάτια
Έλα λοιπόν και μη ρωτάς που μας πηγαίνει ο δρόμος
Με την αγάπη συντροφιά χαρά θα γίνει ο πόνος