พบรักปากน้ำโพ [รักสายัณห์น้อยๆ แต่รักนานๆ]
พี่เป็นหนุ่มลุ่มเจ้าพระยา ล่องเรือไปขายค้า
เดินทางมาหลายร้อยกิโล
สายัณห์คล้อยต่ำ ลอยลำถึงปากน้ำโพ
หันหัวเรือล่ามโซ่ ค้างปากน้ำโพสักคืน
พี่เร่ร่อนนอนกินกับเรือ น้องจงคิดเอื้อเฟื้อ
ให้จอดเรือหน้าบ้านขวัญยืน
คืนนี้เดือนแจ่ม ขอจอดพักแรมสักคืน
พอรุ่งเช้านอนตื่นจะลาขวัญยืน ล่องเรือต่อไป
เป็นบุญตาที่ได้มาปากน้ำโพ
พบน้องคนโก้ผูกโบว์ใส่เสื้อสีไพร
น้ำใจเอื้อเฟื้อหนุ่มเรือไม่อยากลาไกล
อยากขายเรือซื้อนาซื้อไร่ อยากอยู่ใกล้แม่ขนตางอน
รุ่งอรุณแล้วเจ้าแก้วตา ต้องถอยเรือก่อนหนา
แม่ขวัญตาพี่ขอลาก่อน
ชาวเรือต้อยต่ำ ตัวดำเหมือนดินนาดอน
โบกมือลาแก้วตาขวัญอ่อน แม่ขนตางอนอย่าลืมชาวเรือ
เป็นบุญตาที่ได้มาปากน้ำโพ
พบน้องคนโก้ผูกโบว์ใส่เสื้อสีไพร
น้ำใจเอื้อเฟื้อหนุ่มเรือไม่อยากลาไกล
อยากขายเรือซื้อนาซื้อไร่ อยากอยู่ใกล้แม่ขนตางอน
รุ่งอรุณแล้วเจ้าแก้วตา ต้องถอยเรือก่อนหนา
แม่ขวัญตาพี่ขอลาก่อน
ชาวเรือต้อยต่ำ ตัวดำเหมือนดินนาดอน
โบกมือลาแก้วตาขวัญอ่อน แม่ขนตางอนอย่าลืมชาวเรือ