Ο βασιλιάς κι εγώ

Στο παρθένο σου δάσοσ φοβάμαι να μπω
Με τσιγάρο αναμμένο και τέτοιο καιρό
Αγριεύει ο αέρασ χρυσόμαλλο δέρασ
Μπορεί να με φασ πριν σου πω σ' αγαπώ

Απ' τη μέση του δρόμου σου τηλεφωνώ
Μόνο θάλασσα βλέπω εδώ κι ουρανό
Στισ μικρέσ αχιβάδεσ φωτάκια χιλιάδεσ
Μα που είναι το φωσ μου το αληθινό;

Επιστρέφω σ' εσένα ξανά σαν τρελή
Να σε δω που θα βγαίνεισ την ανατολή
Βασιλιά τησ καρδιάσ μου κι απ' το τατουάζ μου
Εσύ με πονάσ και με καισ πιο πολύ