Kavga

Sabahın körü, bugün hayatının en kötü günü
Alıştırdılar, artık ediyo' buna da şükür
Arıyo' yandığı günü, hatırlanır belki kalırsa külü
Sebebi kim? Bilmese de her uyandığında basıyo' bi' küfür

En çokta kendine kızgın, hiçbi' suçu olmasa bile
Yaşar hayatı olduğundan hızlı, bakmak zorunda çünkü annesine
Gözü çok yüksekte olmasa bile sığmaz hayat bi' deponun içine
Çok erken öğrenir hırsı, baksana kaderin işine

Ne iş, ne okul, bi' türlü insan sayılamadı hiçbirinde
Belki bi' kurtuluş vardı ama kıyafeti uymadı öğretmenlerine
Tanısa da insanları sadece korkuyu gördü yüzlerinde
Zaten erken ölecekti yaşasaydı dizlerinin üzerinde

Girdi daha yeni 13'üne, büyüdükçe kapandı içine
Babası beş yıldır hapis, henüz çok sene var eve dönüşüne
Hak ettiği bu değildi ama güvendi adalete kısa bi' süre
Sandığı bu değildi, o da kendi düştü hakkı olanın peşine

Yaklaştıkça insanlara anladı ki bütün gördükleri yalan
Yaslandı duvara, dedi "ben yandıysam onlar da yanar o zaman"
Artık kontrolünün dışında bi' öfke bütün bedenini saran
Sonra başladı bi' kavga sabahtan geceye varan

Gittikçe uzaklaştı inancıyla, her sabah uyandıkca bi' acıyla
Karşı çıktı insanlara ama baş edemedi bi'kaçıyla
Tanıştı kanla, gördükçe sadece güçlendi daha da
Annesi ağlasa bile bi' yanda kalbi atıyo'du intikamla

Aldı onun olanları zorla, bulaştırdı sonunda kanı eline
İnanamasa da yaptıklarına, bi' şeyler götürebildi evine
Ödeyebilse bile kirasını bi' şeyler eksildi her gün içinde
Mecburen her an dövüşmeye hazır, tüm düşmanları burnunun dibinde

Her sabah bi' daha görmeyecek gibi vedalaşırdı annesiyle
Yine de mutlu dönüyordu eve bulduğu birkaç lirasıyla
Hayat her engeli çıkardı karşısına sırasıyla
Bu sefer karşıladı onu kalbindeki bi' bıçak yarasıyla