Ο χωρισμός

Πάρ’ τα όλα πάρε κι άλλα το χρυσόψαρο στη γυάλα
Παρ’ το σκύλο την αρκούδα τισ ντομάτεσ τα βελούδα
Πάρε κι όσα μού 'πεσ λόγια κλείδωσέ τα στα υπόγεια
Κι άντε πήγαινε μια τσάρκα με του έκτορα τη βάρκα

Παρ’ το νέφοσ τη ρουτίνα την ασπίδα την κουζίνα
Άλλο να μη μαγειρεύω και τα βράδια να γυρεύω
Ποια αγκάλη σ’ έχει κλείσει και μονάχη σ’ έχει αφήσει
Παρ’ το κράνοσ το σπαθί σου άλλο δεν μπορώ μαζί σου

Για όσουσ δεν κατάλαβαν στην τροία τι συμβαίνει
Χωρίζω από τον πάρη και λέγομαι ελένη

Πάρε και το δούρειο ίππο τώρα αύριο θα λείπω
Θα γυρίσω στην ελλάδα για κρασί και φασολάδα
Στην αγκάλη τησ μητέρασ πωσ λεγόταν ο πατέρασ
Που του το 'σκασα απ’ το σπίτι γιατί σ’ έλεγε αλήτη

Δίκιο είχε ο χριστιανόσ κι ασ μην είχε γίνει ακόμη
Που 'θελε να με παντρέψει μ’ έναν ευγενή και κόμη
Που 'χε έρθει απ’ την αγγλία με πολλά σοφά βιβλία
Βάρβαροσ ξενιτεμένοσ μα πολύ ερωτευμένοσ