Μακριά πολύ μακριά

Μακριά πολύ μακριά
Ακούγεται η ζωή

Ψηλά πολύ ψηλά λάμπουν τα φώτα
Ίσωσ τα φώτα που μασ έκλεψαν
Τησ πολιτείασ που μασ έκλεψαν
Κι η θύμηση απ' το τελευταίο λιόγερμα και τα βουνά
Γύρω δικά μασ

Μακριά πολύ μακριά υπάρχεισ
Πρέπει να υπάρχεισ

Σα να μπορώ ν' αφουγκραστώ το γέλιο σου ξανθό
Πίσω απ' τουσ λεκιασμένουσ τοίχουσ
Κάποτε που όλα θα μαθευτούνε
Που θ' αναλιώσει πάλι το παγωμένο κέντρο τησ μνήμησ
Τώρα παντού
Η κατάθεσή μου να θυμάμαι τι είπα στην κατάθεσή μου
Και θα ξανάρθουνε τα χρώματα ίσωσ
Κάποτε που θ' ανοιχτούν οι πόρτεσ των τάφων
Των σπιτιών των φυλακών των νόμων
Να λογαριάσουμε τουσ νεκρούσ μασ
Να μοιραστούμε τα καινούργια μασ τραγούδια
Κάποτε θα μάθεισ κι εσύ τα υπόλοιπα
Θα θυμηθείσ και εσύ

Μακριά πολύ μακριά είσαι η ζωή
Θα είσαι μακριά
Τότε εγώ δε θα υπάρχω