Βράδια μονότονα
Βράδια μονότονα
Τη μοναξιά μου με σήριαλ τη σκότωνα
Και προσπερνούσανε
Οι αναμνήσεισ που αδιέξοδο ζητούσανε
Απροστάτευτα βράδια
Κρύα και αρρωστημένα
Τα παλιά όνειρά μου
Στη γωνιά ξεχασμένα
Βράδια απρόσωπα
Κακοπαιγμένα δίχωσ ήρωεσ και πρόσωπα
Σαν τα θεάματα
Που δε διακρίνεισ ούτε τίτλουσ ούτε γράμματα