Εντάξει (Entaxi)

[Verse 1]
Ποιό συναίσθημα 'ναι αυτό, που σε κάνει δειλό
Που τρυπώνει στη ψύχη, και κυβερνά το μυαλό
Σ' εξουσιάζει, σε κάνει κάθε τόσο να σφάλεις
Κι ενώ έχεις τόσα να πεις, φωνή δεν έχεις να βγάλεις
Πάλι μπροστά μου, εικόνες που τώρα δε λένε τίποτα
Και φίλοι που κοιτάζουν και μιλάνε καχύποπτα
Σημάδια από αγάπες ή από όνειρα ίσως
Που αλλάξαν κι από αγάπη έχουν γίνει πια μίσος
Τρέμω στη σκέψη ότι χάνω τα ίχνη
Πως το φεγγάρι παύει πλέον πια το δρόμο να δείχνει
Ότι ξεχνάω ποιος είμαι και που πηγαίνω (ποιός)
Δεν αντιδρώ παρά μονάχα σωπαίνω (ναι)
Κλείνω τα ματιά για να έρθει η σιωπή
Πριν τα ανοίξω όμως πάντα, εμφανίζεσαι εσύ
Επιστρέφεις, κι ελπίζεις πως θα είμαι εδώ
Μια συγγνώμη στον εαυτό μου μόνο οφείλω να πω

[Refrain]
Πέρασε πολύς καιρός θυμάμαι
Δε ξέρω αν ήταν λάθος, ή σωστό
Στημένο το παιχνίδι και γνωστό
Μα εγώ να ξέρεις, δε φοβάμαι
Δε μου άρεσε να λέω εντάξει
Έτσι ήμουν κι έτσι είμαι ακόμη
Δε μπορεί κανένας να μ' αλλάξει
Μάνα αν σε πλήγωσα, συγγνώμη

[Verse 2]
Δε μου άρεσε ποτέ, να λέω εντάξει
Σε κάθε πράξη που μπορεί να μ' αλλάξει
Μόνο σε τάξη κάθε σκέψη μου βάζω
Αλλάζω μόνο εικόνες και σε σκέψεις βουλιάζω
Πάω πιο κάτω πάντα, σ' άλλη σελίδα
Όσα έχω ζήσει στα όνειρα μου είδα
Γραμμή γραμμή για να γεμίζει το κενό μ' αυτό που μ' άφησες
Νύχτα, κι είπες θα 'σαι στο μυαλό μου
Τα βράδια όταν με θυμάσαι
Να ξέρεις, ότι 'μαι καλά
Μπορεί να πέρασα πολλά
Ομως για 'μένα μη φοβάσαι

[Refrain]
Δε μου άρεσε να λέω εντάξει (Δε μου άρεσε ποτέ να λέω εντάξει)
Έτσι ήμουν κι έτσι είμαι ακόμη (Τίποτα δε θα μ' αλλάξει)
Δε μπορεί κανένας να μ' αλλάξει (Δε μου άρεσε, να λεω εντάξει)
Μάνα αν σε πλήγωσα, συγγνώμη
Δε μου άρεσε να λέω εντάξει (Δε μου άρεσε ποτέ να λέω εντάξει)
Έτσι ήμουν κι έτσι είμαι ακόμη (Μου έχει μείνει μια πράξη)
Δε μπορεί κανένας να μ' αλλάξει (Τίποτα δε θα μ' αλλάξει)
Μάνα αν σε πλήγωσα, συγγνώμη
Δε μου άρεσε ποτέ να λέω εντάξει
Δε μου άρεσε να λέω εντάξει