Οικογενειακή υπόθεση
Ποτέ μου δεν κατάλαβα πώσ πέρασε ο καιρόσ
Μια ζωή κουβάλαγα βαρύ σταυρό δικό μου
Κι αν θέλεισ να μιλήσουμε πάρε στο κινητό
Θα το 'χω αφήσει ανοιχτό μεσ στ' αυτοκίνητό μου
Διπλανό μου οικόπεδο έρημο κι αδειανό
Στο παλιό στρατόπεδο μόνοσ μου τριγυρνώ
Γουστάρω που τα είπαμε μα πώσ να πούμε κι άλλα
Απ' το καρτοτηλέφωνο που σου τηλεφωνώ
Κάπου κάπου να μου γράφεισ και μια κάρτα
Το παρόν ποτέ δεν είναι αρκετό
Πριν τελειώσουμε τελειώνει η τηλεκάρτα
Δεν προφταίνω να σου πω πωσ σ' αγαπώ
Ποτέ μασ δε φερθήκαμε σαν φίλοι εμείσ οι δυο
Δεν αναφερθήκαμε ποτέ στα περασμένα
Κι εκείνη που αγαπήσαμε τη συναντάω εδώ
Σε μια φωτογραφία μασ με αγκαλιά εσένα
Μη μου στέλνεισ πράγματα ούτε κι επιταγέσ
Από νωρίσ χαράματα πέφτουν οι διαταγέσ
Μα εσύ ποτέ δε σήκωνεσ ούτε το σταθερό σου
Και να μιλάω μ' άφηνεσ με τηλεφωνητέσ
Κάπου κάπου να μου γράφεισ και μια κάρτα
Το παρόν ποτέ δεν είναι αρκετό
Πριν τελειώσουμε τελειώνει η τηλεκάρτα
Δεν προφταίνω να σου πω πωσ σ' αγαπώ