Loxantra

Η κυρά μασ η λωξάντρα η πολίτισσα
Δεν ήτανε καμιά κοσμοπολίτισσα
Ήταν δέντρο φυτρωμένο μεσ στην πόλη
Που οι ρίζεσ του στεριώσανε σαν πόλη

Στο χαμηλό τον αντά κάθε πρωί
Με ζαχαρόνερο και καλοπιάσματα
Σ' ένα κρυστάλλινο ποτήρι από φωσ
Τη μοίρα γλύκαινε η λωξάντρα με κεράσματα

Τα δυο τησ χέρια που ζυμώναν τον καιρό
Μοσχοβολούσανε μαχλέπι και λιβάνι
Στην αγκαλιά τησ ξεχειμώνιαζε ο θεόσ
Αναπαυμένοσ στο γαλάζιο τησ φουστάνι