Gorod Snov
Rod! Rod moy!
Skvoz' oko vremeni smotryu na ten' tvoyu,
Skvoz' materinskiy glas, v poryve vetra.
Rod, rod moy!
Istlev v letakh ogne, dav zhizn' moyu,
Ty spish' vo chreve grez, pod pledom pepla.
Rod, rod moy!
Ishcha tropu tebe k, skvoz' mir proydu,
Stupaya skvoz' goda k zachinu sveta.
Moy dom sokryt vo iskushenii gnetushchikh grez,
Tuda ne skryt'sya, ne sbezhat' postup'yu vetra.
V zemle rodnoy, gde brat'yev sumerechnyy svet
Yeshche zhivoy, khochu nayti otveta.
V likakh kholmov spit Gorod Snov.
V grez kolybeli -
Lozhe bogov.
Ne glyadya v omut bytiya segodnyashnikh dney,
Stremitsya vdal' dusha moya uyti bezvozvratno
Tuda, gde teplitsya ogon' zemli moyey
Yeshche zhivoy!
YA ne vernus' obratno!
Gey, sokole, Víterets', Víter ta y
Svoí̈m krilom pídkhopi ti,
Mene vídnesi do tata,
Do víkna moêí̈ mati.
Vídnesi sestri-brata do,
Ponad khmar lanív kudlatikh
Sizokrilami shugay ti,
V zablakit', vídkíl' zlítay ti.
Leti ríkami, gorami,
Ta y zelenimi sadami,
Víl'niy kray rídnoí̈ khati
Shlyakhom sontsya zavítay ti!