Bituls skokra benvargs hreggjar á sér stað
Bituls skokra benvargs hreggjar á sér stað at manna ýta sjǫti þessa flein-galdrvala fóðrs
En sem Héðins drífa hefsk ber mannadýrs lund hettu-klæddan at friðbands stað ok mælir gegn þeim vápna hríð
Þá safnisk hvala herr at þessum syn-duga orms váða eiði fallina gilda ok afvega hjal-déls frǫmuðra
Mǫrg hjǫrþings bura hefr miklar mætr á Belja bǫlverðungar fjǫrspilli ok hafask við at hæða hristni fyrir manns mæli
Bǫðgarðar asks fjúkandi hamartrǫll þaggar Jesú þjóms rǫddu ok gunnelda buri veitir svá aldrtilan með sínum hví-nandi meginsára fárelding bengjálfars blágjóðra
Þegar Loka bǫlkveitir ferðask norðr eptir, Sólstillis vinr bróðir Hræstorðar asks fregnir af Hildagarðs hríðum sem fǫðr lýsu þriggjar, aski-askr er neyddr til hefnda ýta dróttins ástvinar aldar lofum
Brunns byrri val aldri án laga ok hjaldr mǫ́s krǫ́s aldri gley-misk
Þinn úhræddr herkju stormr, dýrðar váttr, skal atsótt þá mínar banvænu valdstǫðr mæta sárgeimi þínum
Hǫfnum, hǫlða reifir, hrafnblóts goða nafni, þess‘s ól við lof lýða lóm, ór heiðnum dómi
Mér skyli Freyr ok Freyja, fjǫrð lætk ǫðul Njarðar, lík-nisk grǫm við Grímni, gramr, ok Þór enn ramma; Krist vilk allrar ástar, erum leið sonar reiði, vald es á frægt und foldar eðr, einn ok goð kveðja
En þann næsta márreitar dag þat gamla úlfa ok ara ferðar ár, Rǫðuls tyggja vinr stefndi Krist limu at sækja laga heptenda hinstu ǫnd
Svana dals dǫgun skapa nokkrum síðar fer eski-askr suðr fyrir Hljǫðvinja myrkbein marka komu kaldrar draum-Njǫrunar ok fylgjandi markar sunnu
Hélaðr skýja grátr faldar jarðrar hadd hertyggðdum dróttins hirðmǫnnum úr Norðr fjǫrðungi