แย้มบาน
ฉันอยากมีชีวิตอยู่
อยู่เพื่อเรียนรู้วันใหม่
ฉันอยากมีชีวิตอยู่ ฮู้
อยู่บนโลกที่โหดร้าย
ไม่หวังให้ใครสักคนเข้าใจ
ฉันจะเป็นยังไงเธอไม่ต้องรู้หรอก
และแม้วันนี้ฉันหายใจ
แต่ถ้าวันหนึ่งฉันหายไป
ก็คงไม่มีใครรู้เลย
ผมเดินคนเดียวอยู่ในทางเดิมเดิมในวังวนเดิมเดิมเพื่อกลับบ้าน
มีแสงจากไฟที่มันส่องตามทางให้เพียงสีจางจางไม่สว่างจ้า
ฝนตกโปรยปรายกระทบกายแผ่วแผ่วแล้วก็ผ่านหน้า
ผมเดินผ่านป้ายประกาศเก่าเก่าที่มันรอให้เรามาอ่านบ้าง
คำพูดของคนที่ต่างว่าผมอาจจะบ้า ใช่
ผมไม่เคยมีความฝันผมแค่มีความหวังว่าอยากมีค่าบ้าง
เศษใบไม้ที่อยู่ข้างหน้า
ทำผมคิดว่าหากมันปฏิเสธ
ตั้งตนเป็นปฏิปักษ์จงปฏิบัติโดยการเหยียบย่ำเป็นปกติ
มันก็คงปกติ
ต่างแค่ใจที่โดนทำลายคลับคล้ายว่าไม่ปกติ
พอผมใช้เวลาสงบสติ
จับจ้องกระจกจากนั้นจึงหลบสายตาวิตกจริต
อยากจะปิดทุกปาก อยากจะปิดทุกฉาก
อยากจะคิดว่าเรามีสิทธิ์แต่อาจจะผิดเพราะเราทำพังทุกอย่าง
อยากจะหยิบทุกเหยียดมาเหยียบจนหยุดทุกหยาบ
ทุกอย่างที่เคยรังเกียจจะเปลี่ยนเป็นแสงสว่าง
ฉันอยากมีชีวิตอยู่
อยู่เพื่อเรียนรู้วันใหม่
ฉันอยากมีชีวิตอยู่ ฮู้
อยู่บนโลกที่โหดร้าย
ไม่หวังให้ใครสักคนเข้าใจ
ฉันจะเป็นยังไงเธอไม่ต้องรู้หรอก
และแม้วันนี้ฉันหายใจ
แต่ถ้าวันหนึ่งฉันหายไป
ก็คงไม่มีใครรู้เลย
ผมนั่งสูดอากาศอยู่ในคืนที่อยากจะผ่าน
คงไม่อาจที่จะลืมเรื่องทุกอย่าง
เป็นอีกคืนที่กลับมาร้องไห้กับตัวเองข้างหน้าต่าง
อยู่คนเดียวจนสว่างแล้วยกมือขึ้นมาปาด
รอยน้ำตาที่ตรงแก้มที่เราแกล้งใส่หน้ากากมาตลอด
แต่ไม่อาจที่จะถอด
ผมอยากจะกราบแล้วก็กอดพ่อแม่
แต่ไม่อาจที่จะบอกว่าอันที่จริงเราเป็นไอกากมาตลอด
เป็นไอ้อ่อนดีแต่ปากไม่เคยทำเหี้ยไรได้ดีเลยสักอย่าง
ตั้งใจซ้อมดนตรีมาจนจะปีแต่ก็กากคำชมไม่มีมีแต่ด่า
ทำกร่างตอนที่เมาแล้วพอสร่างก็มานั่งเสียใจ
กับชีวิตที่ผ่านมาทั้งหมดที่ไม่ได้เรื่องเลยนี่หว่า
วันที่โดนกดดันและปากคนมันยังคงนินทาเป็นประจำ
กูต้องมาเจอคนที่เหยียดทั้งที่ไม่ทันได้รู้จัก
แล้วมึงก็พากันเกลียดกูสัตว์
ทำไมต้องเป็นเราวะที่เศร้าใจ
ทำไมวะที่เราดีไม่เท่าใคร
ทำไมกูต้องใส่ใจคนอย่างมึง
แล้วทำไมคนอย่างมึงถึงไม่เคยคิดจะเข้าใจ
ไม่ได้โศกเศร้าแต่ได้โปรดทราบว่าผมแค่อยากหายไปจากโลก
ลา ลา ลา ลา ลา ลา
ไม่หวังให้ใครสักคนเข้าใจ
ฉันจะเป็นยังไง
เธอไม่ต้องรู้
และแม้วันนี้ฉันหายใจ
แต่ถ้าวันหนึ่งฉันหายไป
ไม่ต้องรู้
ไม่ต้องรู้ เธอไม่ต้องรู้
และแม้วันนี้ฉันหายใจ
แต่ถ้าวันหนึ่งฉันหายไป
คงไม่มีใครรู้