คงคา
แปลกเหลือเกินที่ใจคนเรา
เฝ้าแต่คิดถึงคนที่ทำร้าย
หยดน้ำตาที่เคยบรรเทา
ร้องเท่าไรก็ยังคงไม่หาย
ว่ายวนอยู่ในคงคา
ที่ไหลรินออกจากสองตา
แม้ร้องเท่าไรเธอคงไม่กลับมา
เธอเดินไปไกลจนสุดสายตา
ก็ยังรอเธอคืนมาอยู่
แม้นานเท่าไรก็ไม่รู้
เธอจากไปไกล
และไม่ย้อนมา
รักในใจยังคงคาอยู่
ลบเลือนเท่าไรก็ยิ่งรู้
ว่ายังมีเพียงเรื่องของเธอกับฉัน
ไม่เคยลืมเลย
อยากให้เจอเรื่องราวดีดี
แม้วันนี้ข้างเธอไม่มีฉัน
ต่อให้เรานั้นลาไปไกล
เธออยากเจอเมื่อไรแค่หลับฝัน
ฮืม
แค่ได้มองจากตรงนี้
ก็ยินดีที่เห็นเธอเติบโต
ถึงแม้ฉันเองไม่ได้อยู่ตรงนั้น
เธอเดินไปไกลจนสุดสายตา
ก็ยังรอเธอคืนมาอยู่ (ก็ยังรอเธอคืนมา)
แม้นานเท่าไรก็ไม่รู้ (ฮ้า)
เธอจากไปไกลและไม่ย้อนมา
รักในใจยังคงคาอยู่
ลบเลือนเท่าไรก็ยิ่งรู้
ว่ายังมีเพียงเรื่องของเธอกับฉัน
ไม่เคยลืมเลย
ฮือ
ฮ้า
เธอเดินไปไกล (ปล่อยน้ำตา)
จนสุดสายตา (ให้มันได้ไหล)
ก็ยังรอเธอคืนมาอยู่ (จากพื้นดิน)
แม้นานเท่าไรก็ไม่รู้ (จนรินรดใจ)
เธอจากไปไกล (ปล่อยน้ำตา)
และไม่ย้อนมา (ให้มันได้ไหล)
รักในใจยังคงคาอยู่ (จากพื้นดิน)
ลบเลือนเท่าไรก็ยิ่งรู้ (จนรินรดใจ)
เธอเดินไปไกล (ปล่อยน้ำตาให้มันได้ไหล)
โฮ้ (จากพื้นดิน จนรินรดใจ)
เธอจากไปไกล (ปล่อยน้ำตาให้มันได้ไหล)
จากพื้นดินจนรินรดใจ
และคงมีเพียงเรื่องของเธอกับฉัน
ฮื้อฮือ
ไม่เคยลืมเธอ