จับกัง

ยามเดือนเลื่อนลาคราโลกหลับไหล
กลิ่นคราบเหงื่อไคลยังไม่จากจาง
สองแขน สองเข่า สองเท้ายังมีพลัง

คนใช้แรงงานพวกฉันนั้นมิเคยหมด
เหงื่อที่รินหยดรดร่างผ่านยังพสุธี
ด้วยหนังหุ้มเนื้อกอบเกื้อเอื้ออารี
แรงงาน แรงงานมีแจกจ่ายไปทั่วแดน

ใครเคยคิดบ้างจับกังอย่างพวกฉัน
เม็ดข้าวที่ผ่านไหล่ฉันเลี้ยงคนตั้งหลายแสน
พวกท่านอิ่มฉันชิมแต่ความแร้นแค้น
เหนื่อยล้าท้องกิ่วเมื่อความหิวมันตามทวง

ใครเคยคิดบ้างจับกังอย่างพวกฉัน
เม็ดข้าวที่ผ่านไหล่ฉันเลี้ยงคนตั้งหลายแสน
พวกท่านอิ่มฉันชิมแต่ความแร้นแค้น
เหนื่อยล้าท้องกิ่วเมื่อความหิวมันตามทวง

หากขาดพวกฉันท่านคงได้คิด
ฉันไม่มีสิทธิ์คิดไกลไปใหญ่หลวง
มีข้าวป้อนปากสามมื้อถือได้ดังทรวง

เอ้า เร็ว เร็ว เร็วเข้า เร็ว
ทํางาน ทํางาน ร้องเพลงอยู่ได้
สิ่งที่หวงของใครฉันไม่ต้องการ