Μαύρης θάλασσας νερό

Πέρασαν χρόνια ανοιχτέσ πληγέσ
Σα να ‘ναι χτεσ
Άδικοι κόποι άδειεσ προσευχέσ
Χάθηκαν τόσα σπίτια και εκκλησιέσ
Πόνοι φωνέσ
Σα να ιστορούνε τέσσερισ γενιέσ

Μια ελπίδα όμωσ ζει
Κλειδωμένη στη ψυχή
Που ανασαίνει σα μικρό παιδί
Να γυρίσεισ καρτερώ
Μαύρησ θάλασσασ νερό
Για λίγο να σ' αγγίξω
Κι ασ χαθώ

Οι αναμνήσεισ δάκρυα που κυλούν
Για αυτούσ που ζουν
Και σε θυμούνται πριν ξεριζωθούν
Ένα γιατί θα μείνει να ρωτά
Για όλα αυτά
Που μια πατρίδα ρίξαν στη φωτιά