Cywilizacja śmierci

Piszę list do Ciebie i wysyłam w przyszłość synku
Byś był dziewczynką wolałbym nie no
To follow up tylko bo to tylko hip hop
Taki żart przecież nie bądź zły
W Twoich oczach odbijam się ja to jakaś cząstka
Iskra której dotąd nie potrafię nazwać
Coś jak niezmącony stan yin i yang
Metaforyczny obraz całego ziemskiego świata
Kocham Cię mówię to z całą stanowczością
Jakbym stał na czele polskiej armii przed afgańską wioską
Jaki by ojciec nie był popełnia się błędy
Żeby ich oszczędzić wchodzącym na nasze ścieżki
Pamiętaj póki jestem masz we mnie wsparcie
Jak Amerykanie w Polsce planując inwazję
Zapytasz kiedyś matki gdyby mnie zabrakło:
„Ojciec mnie kochał? Jak bardzo"

Wróćmy do domu
Wróćmy do domu
Wróćmy do domu
Wróćmy do domu
Wróćmy do domu
To płodzi to rodzi zabija też w końcu
Wróćmy do domu
Wróćmy do domu
Wróćmy do domu
Wróćmy do domu
Wróćmy do domu
Bądź pozdrowiony klejnocie w kwiecie lotosu

„Za bardzo" brzmi jak śmieszny zwrot z włoskiego
Lub metal band którego lider zabija innego
Obrzydliwi ludzie płodzą obrzydliwe dzieci
Ten zwrot nie jest płytki tak jak brzmi po raz pierwszy
Kołysze biodrami zwulgaryzowana
Ponoć reklama przedsiębiorczości w dobie kultu obu
Ssąc peta użyłem dobrego słowa
Inkubator patologii praca tymczasowa
Nieświadomy nośnik odroczonego cierpienia
Pomnik egoizmu pod pierzyną dzielenia
Obdarzanie miłością to sumienia wyrzut
Lepiej by było dla ludzkości wrócić do pizdy niebytu
Obrzydliwi ludzie płodzą obrzydliwe dzieci
Stop ja wybieram cywilizację śmierci
Skoro egzystencja jest cierpieniem jak mówicie
Największym grzechem jest tworzyć nowe życie

Wróćmy do domu
Wróćmy do domu
Wróćmy do domu
Wróćmy do domu
Wróćmy do domu
To płodzi to rodzi zabija też w końcu
Wróćmy do domu
Wróćmy do domu
Wróćmy do domu
Wróćmy do domu
Wróćmy do domu
Bądź pozdrowiony klejnocie w kwiecie lotosu