Zij Hef Niks

Zij hef niks, niks gien kwaod in de zinne
Zij hef niks, niks gien kwaod in de zinne
Je hebben der welken bij, dan zie’j direkt:
‘wat ja ‘n minne’
Mar zij hef niks gien kwaod in de zinne

Deur de schraole woestenij
Leup ik half opbrand mar vrij
Was gieniene neudig
Veul was overbeudig
Ik kwam bij ‘n rivier
En daor stun zij

Nooit was ien zo goed veur mij
Elke aobend schreien gung veurbij
Zij smeet mien stiekelkroon
In ‘t vuur gewoon
‘Dat stiet joe niet’
Zee zij der lachend bij

As de wind venienig weijt
En de haane drie maol kreijt
En mien hart lig weer ‘n keer
An duuzend stukken ongeveer
Dan ben ‘k der intrapt weer
In iene zoas zij