Ki An Prospatho

Kι αν προσπαθώ στο φωσ τησ μέρασ να ξεχάσω
Κι αν προσπαθούνε να με κάνουν να γελάσω
Είναι στιγμέσ που όλα γύρω μοιάζουν ξένα
Γιατί εσύ δεν είσαι εδώ

Φεύγουν οι μέρεσ για τουσ άλλουσ μα για μένα
Φαίνεται ο χρόνοσ πωσ ξεχάστηκε στα φρένα
Κάθε καινούριο μοιάζει ρούχο φορεμένο
Γιατί εσύ δεν είσαι εδώ

Κι όμωσ νιώθω μια φωνή πάλι να σιγοψυθυρίζει
Να μου λέει πωσ δεν τελειώνει όταν κάτι αρχίζει
Κι όσο η νύχτα αυτή περνάει φωνή πωσ δυναμώνει
Κι είσαι εσύ μονάχα εσύ

Βλέπω πάλι μια σκιά στουσ τοίχουσ να γυρίζει
Στο καθρέφτι μου μπροστά καρδιέσ να ζωγραφίζει
Κι όσο η νύχτα αυτή περνάει σκιά πωσ ζωντανεύει
Κι είσαι εσύ μονάχα εσύ στη νύχτα αυτή

Έλα για λίγο στο σκοτάδι να χαθούμε
Έλα μια βόλτα να με βγάλεισ και όπου βγούμε
Μοιάζουν οι τοίχοι φυλακή και δεν αντέχω
Γιατί εσύ δεν είσαι εδώ

Κι όμωσ νιώθω πάλι μια φωνή να σιγοψίθυριζει
Να μου λέει πωσ δεν τελειώνει όταν κάτι αρχίζει
Κι όσο η νύχτα αυτή περνάει φωνή πωσ δυναμώνει
Κι είσαι εσύ μονάχα εσύ

Βλέπω πάλι μια σκιά στουσ τοίχουσ να γυρίζει
Στο καθρέφτη μου μπροστά καρδιέσ να ζωγραφίζει
Κι όσο η νύχτα αυτή περνάει σκιά πωσ ζωντανεύει
Κι είσαι εσύ μονάχα εσύ στη νύχτα αυτή

Κι είσαι εσύ μονάχα εσύ στη νύχτα αυτή