Tis Monaxias I Sklavi

Με μασ πώσ έγινε και φτάσαμε στο τέρμα
Και μένει πάλι το παράπονο στο βλέμμα
Και μια ανάμνηση πικρή να μασ πληγώνει
Να μασ θυμίζει την αγάπη που τελειώνει

Με μασ πώσ έγινε και ήρθε νωρίσ το βράδυ
Και να που μείναμε τησ μοναξιάσ οι σκλάβοι
Και εσύ καρδιά να ψάχνεισ μεσ στην έρημο
Με το ποιο φεγγάρι έχουμε πανσέληνο

Με μασ πώσ έγινε και αλλάξαμε πορεία
Και μένει το όνειρο ξανά στην απορία
Και εσύ διστάζεισ και δεν παίρνεισ την ευθύνη
Μήπωσ και σώσεισ ό,τι έχει απομείνει