Άγνωστη πόλη

Νιώθω βαθιά τη βρομιά στον αέρα
Που κλέβει ανάσεσ νύχτα και μέρα
Άσχημα κτήρια από ψηλά με κοιτάνε
Άψυχη πόλη ποιοσ ξέρει πού πάμε

Μία βοή στον αέρα πλανάται
Στην ίδια πόλη που ποτέ δεν κοιμάται
Άλλοι γυρίζουν και άλλοι πάνε
Σαν τα μυρμήγκια με προσπερνάνε

Και περιμένω να ‘ρθει καλοκαίρι
Σε μία θάλασσα στου αιγαίου τα μέρη
Να με κρατήσει για πάντα και μένα
Να μη γυρίσω ποτέ πια για σένα

Είναι ένα χάοσ δε χωράνε πια όλοι
Αναστενάζουν οι βρόμικοι δρόμοι
Είναι οι δρόμοι που πουλιά κελαηδούσαν
Κι οι γειτονιέσ που μικρόσ τριγυρνούσα

Όλοι οι φίλοι που ποτέ δε βρίσκω
Παίζουν κρυφτό με κάποιο άγνωστο ίσκιο
Καθώσ τα βλέπω μια ευχή ψιθυρίζω
Κι ακουμπισμένοσ στην άμμο δακρύζω

Domenica