Innocence (Athootis)

Περπατώντας σήμερα σκυφτή
Καλυμμένη από το μαύρο μου μανδύα
Καθώς ο Ήλιος έκαιγε τον λαιμό μου
Και με προκαλούσε να βγω στο Φως
Στάθηκα έξω από ένα σχολείο
Και θαύμαζα τα παιδιά να τρέχουν να φωνάζουν στην αυλή
Σαν να μην υπήρχε το αύριο
Σαν να μην υπήρξε ποτέ το χθες
"Αθωότης , ανεμελιά , ελευθερία "
Σκέφτηκα και ζήλεψα λιγάκι

Εισέρχεσαι στον κόσμο χωρίς ασπίδα
Γυμνός μικρός Θεός
Με μόνη σου έννοια να γελάσεις & να αγαπηθείς
Κάπου εκεί στο πλήθος υπήρχε ένα μικρο κοριτσάκι
Ούτε πολύ άσχημο ούτε πολύ όμορφο
Αλλά από μόνο του ξεχωριστό
Ήθελε να κάτσει χώρια
Αφού περιπλανήθηκε για λίγο
Βρήκε και ξάπλωσε στο πιο άβολο τοιχάκι
Με τα χέρια πίσω από το κεφάλι και τα πόδια σταυροπόδι
Χαμογέλασε με ικανοποίηση στον Ήλιο
Έπειτα από λίγο σηκώθηκε
Έφτιαξε άτσαλα τα μαλλιά και τα ρούχα της κι έτρεξε προς τον Κόσμο

Γέλια αγγέλων, βλέμμα γεμάτο μαγεμένη απορία
Λευκό χαρτί λευκή ψυχή και μια καρδιά πιο κόκκινη από ποτέ
Λένε ότι βρίσκεσαι πιο κοντά στον εαυτό σου
'Οταν συναντάς το παιδί μέσα σου
'Εστω & εάν αυτό συμβεί σε κάποια σχολική αυλή
'Ενα μεσημέρι της Ανοίξεως