Έρως ο αιμοβόρος

Μου είπε ένασ φίλοσ μου πωσ στην πόλη μασ κυκλοφορούν κάποια βαμπίρι διψασμένα
Δεν τον πίστεψα και του 'πα πωσ τον πείραξαν αυτά που παίρνει τα ληγμένα
Ώσπου ήρθε εκείνη η ώρα και συνάντησα εσένα με το βλέμμα σου το όμορφό το σκοτεινό
Το φωσ τησ μέρασ δεν μπορούσεσ αλλά ούτε και τα σκόρδα μα αυτό το θεωρούσα απολύτωσ φυσικό
Σ’ ερωτεύτηκα κι ασ κατάλαβα πωσ σε ενδιέφερε μια φλέβα στον άσπρο μου λαιμό
Κι όχι μόνο αυτό μα σου προσφέρθηκα ευχαρίστωσ να γινόμουν το δικό σου βραδινό

Έρωσ ο αιμοβόροσ
Καμένη γη στο πέρασμά του αφήνει
Έρωσ ο αιμοβόροσ
Από το χάρτη σε σβήνει

Έτσι έφευγαν οι μέρεσ και περνούσαν οι βδομάδεσ και το μόνο που με ενδιέφερε ήταν αυτό
Πωσ μπορούσα να σε έχω όσο πιο πολύ γινόταν και το θύμα το δικό σου να 'μαι το αποκλειστικό
Κάτι τέτοιεσ ιστορίεσ όσο και να προσπαθήσεισ δυστυχώσ ποτέ δεν έχουν αίσιο τέλοσ φυσικά
Μάλλον φταίει του ανθρώπου η περίεργη η φύση που γουστάρει κατά βάθοσ κάποιοσ να την τυραννά

Έρωσ ο αιμοβόροσ
Καμένη γη στο πέρασμά του αφήνει
Έρωσ ο αιμοβόροσ
Από το χάρτη σε σβήνει

Ώσπου χάθηκεσ μια μέρα
Ίσωσ πήγεσ σ’ άλλη χώρα για να βρεισ ένα καινούριο ανυποψιάστο κορμί
Και μετά από το κλάμα και το πένθοσ μου για σένα είχα στεγνώσει κι είχα γίνει κι εγώ ένα βαμπίρ όπωσ κι εσύ