I Sinithia

Τα μάτια σου δε γνώρισα χτεσ βράδυ
Τα μάτια μου σαν σίδερα βαριά
Φοβήθηκαν το άδειο σου το χάδι
Και κλείδωσαν σε αρνήθηκαν ξανά

Χειμώνασ κι η ανάσα σου παγώνει
Ξεπλένει τα κομμάτια σου η βροχή
Καπνίζεισ μεσ στη νύχτα στο μπαλκόνι
Και λεσ δε σε χωράει όλη η γη

Άλλα μη λεσ
Σκίζει στιγμέσ
Η αλήθεια

Άλλο μην κλαισ
Όλα τα καίει
Η συνήθεια

Κι εγώ να κάνω πωσ κοιμάμαι
Κι εγώ να κάνω ότι είμαι εδώ
Κι ασ έχω φύγει από καιρό

Και φόρεσεσ τα μαύρα σου τα ρούχα
Μαζί με ένα κόκκινο κασκόλ
Μα ξέχασεσ στο σπίτι τα παπούτσια
Η ανάσα σου ποτάμια αλκοόλ

Ξυπόλητοσ την άνοιξη γυρεύεισ
Περπάτησεσ ξανά ωσ το πρωί
Γυρνάσ και με το μέσα σου παλεύεισ
Που χάθηκεσ και χάσαμε μαζί