Το σκιάχτρο

Όλου του κόσμου τα παιδιά σαν τα πουλιά πετούνε
Ψάχνουν για σπόρο τα όνειρα στον κήπο αυτόν να βρούνε
Δεν τα φοβίζει ο βοριάσ ζουν με το παραμύθι
Το σκιάχτρο μην τουσ κάνετε να φύγουν δεν τουσ πείθει

Όταν ζητούν μια συντροφιά τα βράδια σαν κοιμούνται
Πάντα στα ίδια σύννεφα του ονείρου συναντούνται
Πιάνουν παιχνίδια με χαρά χορεύουν και γελάνε
Παίζουν με χέρια καθαρά τα σκιάχτρα τα ξεχνάνε

Είναι ένασ κήποσ η ζωή που τα πουλιά πετάνε
Παιδιά πουλιά που αχόρταγα τον σπόρο τουσ ζητάνε
Σπόρο που δίνει όνειρα τα βράδια σαν ξαπλώνουν
Και με πλατιά χαμόγελα στο στόμα ξημερώνουν

Κι αν είναι ο αχυράνθρωποσ εκεί να τα φοβίζει
Κρυφά τα βράδια τα καλεί να ρθούν να τα φροντίζει
Γιατί καρδιά κι αν έτυχε στα στήθια να μην έχει
Κάτω από το καπέλο του τα βάζει όταν βρέχει

Όταν ζητούν μια συντροφιά τα βράδια σαν κοιμούνται
Πάντα στα ίδια σύννεφα του ονείρου συναντούνται
Πιάνουν παιχνίδια με χαρά χορεύουν και γελάνε
Παίζουν με χέρια καθαρά τα σκιάχτρα τα ξεχνάνε

Είναι ένασ κήποσ η ζωή που τα πουλιά πετάνε
Παιδιά πουλιά που αχόρταγα τον σπόρο τουσ ζητάνε
Σπόρο που δίνει όνειρα τα βράδια σαν ξαπλώνουν
Και με πλατιά χαμόγελα στο στόμα ξημερώνουν