Βίοι παράλληλοι

Λένε κι ακούει και χαμογελάει
Λένε κείνοι κι ακούει ο τοίχοσ μιλάει
Στο ασανσέρ που είχαν μπει κάποια μέρα
Τουσ είπε γειά σασ κι άλλο τίποτα πια
Τουσ είδε μόνο μια φορά δε συναντήθηκαν ξανά
Μα τουσ ακούει

Κάθε πρωί που ξυπνάνε τουσ ακούει να μιλάνε
Φεύγουνε πάλι γυρνάνε γυρνάει κι αυτόσ
Ξέρει τα βράδια πού πάνε και διψάει όταν διψάνε
Κι όταν ακούει να γελάνε γελάει κι αυτόσ

Λένε κι ακούει και χαμογελάει
Λένε εκείνοι κι ακούει ο τοίχοσ μιλάει
Απ' τα μπαλκόνια είπαν μια καλησπέρα
Πίσω απ' τον τοίχο τουσ χαθήκαν μετά

Μετακομίσαν ξαφνικά πωσ ήταν δε θυμάται πια
Μα τουσ ακούει

Κάθε πρωί που ξυπνάνε τουσ ακούει να μιλάνε
Φεύγουνε πάλι γυρνάνε γυρνάει κι αυτόσ
Ξέρει τα βράδια που πάνε και διψάει όταν διψάνε
Κι όταν ακούει να γελάνε γελάει κι αυτόσ