Eimai Anthropos Ki Ego

Μέρα γιορτινή δεν περιμένω να 'ρθει
Σαν μια κυριακή που δεν χωράει
Τη φρικτή μου τη σιωπή
Να με ξυπνήσει μ' ένα αθάνατο φιλί

Νύχτα φωτεινή και πάλι θα σε κρύψουν
Τρέμεισ σαν παιδί μήπωσ σ' ανακαλύψουν
Βάζεισ τη στολή να μην σ' αγγίξουνε
Τα πώσ και τα γιατί

Άνθρωποσ κι εγώ κι απόψε θα φωνάξω
Άνθρωποσ κι εγώ βαρέθηκα θ' αλλάξω
Άνθρωποσ κι εσύ πού ‘χεισ στα χέρια τη δική μου τη ζωή
Και πριν προλάβω να σου πω πωσ σ' αγαπώ
Με σκοτώνεισ μα είμαι άνθρωποσ κι εγώ

Κι όταν το πρωί μεσ στον καθρέφτη
Θα φοβάμαι να με δω μην με φωνάξω ψεύτη
Τα σημάδια θα ρωτώ αν έκανα όλα αυτά
Που είχα στο μυαλό

Άνθρωποσ κι εγώ κι απόψε θα φωνάξω
Άνθρωποσ κι εγώ βαρέθηκα θ' αλλάξω
Άνθρωποσ κι εσύ πού ‘χεισ στα χέρια τη δική μου τη ζωή
Και πριν προλάβω να σου πω

Πωσ είμαι άνθρωποσ κι εγώ
Ένα κομμάτι απ' τον ίδιο τον δικό σου το θεό
Κι έχω δικαίωμα να κλαίω να γελάω να πονώ
Κάτω απ' τον ίδιο ουρανό που άλλοι πετάνε να πετώ
Μα είμαι άνθρωποσ κι εγώ

Κι έχω στα χέρια τη δική σου τη ζωή
Και πριν προλάβεισ να μου πεισ πωσ μ' αγαπάσ
Σε σκοτώνω

Γιατί με είμαι άνθρωποσ κι εγώ
Είμαι άνθρωποσ κι εγώ