Dromen Van Sylvia

Ik voel het weer
Ik weet het weer
We schaatsen op het ijs
Op een wintermorgen
En de zon die schijnt
In een lang vervlogen tijd

Hand in hand
We draaien rond
Silvia en ik
Haar wangen zacht
Haar ogen groot
Zo helder en zo licht

Silvia en ik

En als dan de avond viel
En de maan door de ramen scheen
Dan droomde ik van Silvia

Ik schreef haar naam
Op elke muur
Met een groot hart eromheen
Die winter toen
Ging nooit voorbij
Voor Silvia en mij

Maar toen de lente kwam
En de sneeuw verdween
Zag ik Silvia nooit weer
Hoe vaak stond ik daar
In de straat
Waar Silvia verdween

Silvia en ik

En als dan de avond viel
En de maan door de ramen scheen
Dan droomde ik van Silvia
Dromen van Silvia
Met ijsbloemen op het raam
Dromen van Silvia

Ik zag haar weer in de stad
Aan de overkant van de straat
Met een kinderwagen en een stugge man
We hebben wat gepraat

Ze had nog steeds
Van die grote ogen
Maar het licht werd uitgedraaid
Misschien door haar man
Misschien door de vraag
Schaats je nog wel eens Silvia

Want als dan de avond viel
En de maan door de ramen scheen
Dan droomde ik van Silvia
Dromen van Silvia
Met ijsbloemen op het raam
Dromen van Silvia