Stavros Tou Notou

Έβραζε το κύμα του γαρμπή
Είμαστε σκυφτοί κι οι δυο στο χάρτη
Γύρισεσ και μου 'πεσ πωσ το μάρτη
Σ' άλλουσ παραλλήλουσ θα 'χεισ μπει

Κούλικο στο στήθοσ σου τατού
Που όσο κι αν το καισ δε λέει να σβήσει
Είπαν πωσ την είχεσ αγαπήσει
Σε μια κρίση μαύρου πυρετού

Βάρδια πλάι σε κάβο φαλακρό
Κι ο σταυρόσ του νότου με τα στράλια
Κομπολόι κρατάσ από κοράλλια
Κι άκοπο μασάσ καφέ πικρό

Το άλφα του κενταύρου μια νυχτιά
Με το παλλινώριο πήρα κάτου
Μου 'πεσ με φωνή ετοιμοθανάτου
Να φοβάσαι τ' άστρα του νοτιά

Άλλοτε απ' τον ίδιον ουρανό
Έπαιρνεσ τρεισ μήνεσ στην αράδα
Με του καπετάνιου τη μιγάδα
Μάθημα πορείασ νυχτερινό

Σ' ένα μαγαζί του νoσιμπί
Πήρεσ το μαχαίρι δυο σελίνια
Μέρα μεσημέρι απά στη λίνια
Ξάστραψεσ σαν φάρου αναλαμπή

Κάτω στισ ακτέσ τησ αφρικήσ
Πάνε χρόνια τώρα που κοιμάσαι
Τα φανάρια πια δεν τα θυμάσαι
Και το ωραίο γλυκό τησ κυριακήσ