Έχει καρφιά η υπομονή

Έχει καρφιά η υπομονή
Και για τα δυο μασ χέρια
Μα πώσ ν' ακούσεισ μια φωνή
Σε τούτα τα νυχτέρια

Ήταν λιωμένεσ οι κλωστέσ
Και πολυκαιρισμένεσ
Που δέσαμε μαζί το χτεσ
Μ' αγάπεσ βουρκωμένεσ

Γίναν τ' αηδόνια μασ καπνόσ
Και ποιοσ θα μασ μιλήσει
Που σκοτεινιάζει ο καιρόσ
Και κλαίει σαν μια βρύση