Πικρία [Live]
Ό,τι αγαπούσα αρνήθηκα για το πικρό σου αχείλι
Τον τρόμου που δοκίμαζα πηδώντασ το κατάρτι
Το μπούσουλα τη βάρδια μου και την πορεία στο χάρτη
Για ένα δυσεύρετο μικρό θαλασσινό κοχύλι
Τον πυρετό στουσ τροπικούσ του ρίο τη μαλαφράντζα
Την πυρκαγιά που ανάψαμε μια νύχτα στο μανάο
Τη μαχαιριά που μου 'δωσε ο μαγιάροσ στην κωστάντζα
Και σε πονάει με τη νοτιά όχι από αλλού πονάω
Του τρατολόγου τον καημό του ναύτη την ορφάνια
Του καραβιού που κάθισε την πλώρη τη σπασμένη
Τισ ξεβαμένεσ στάμπεσ μου πούχα για περηφάνεια
Για σένα που σαλπάρισεσ γολέτα αρματωμένη
Τι να σου τάξω ατίθασο παιδί να σε κρατήσω
Παρηγοριά μου ο σάκοσ μου σ' αμερική κι ασία
Σύρμα που εκόπηκε στα δυο και πωσ να το ματίσω
Κατακαημένε η θάλασσα μισάει την προδοσία
Κατέβηκε ο πολύγυροσ και γίνηκε λιμάνι
Λιμάνι κατασκότεινο στενό χωρίσ φανάρια
Απόψε που αγκαλιάστηκαν εβραίοι και μουσουλμάνοι
Και ταξιδέψαν τα νησιά στον πόντο τα κανάρια
Γέρο σου πρέπει μοναχά το σίδερο στα πόδια
Δύο μέτρα καραβόπανο και αριστερά τιμόνι
Μια μέδουσα σε αντίκρισε γαλάζια και σιμώνει
Κι ένασ βυθόσ που βόσκουνε σαλάχια και χταπόδια