Ο μαστραπάς

Τσακίστηκε ο μαστραπάσ
Κι έγινε πάλι σαματάσ
Μεσ στησ χήρασ την ταβέρνα
Με το κέρνα ξανακέρνα

Γιατί είπαμε γι' αστείο
Τησ μικρήσ έλα στο θείο
Τησ μικρήσ έλα στο θείο
Τησ το είπαμε γι' αστείο

Τα κάνανε γυαλιά καρφιά
Για μιασ γυναίκασ την καρδιά
Για τ' αδύνατο το φύλλο
Φάγανε οι μάγκεσ ξύλο

Είπαν' το μανιό κυρία
Κι άναψε η φασαρία
Κι άναψε η φασαρία
Είπαν το μανιό κυρία

Αχ! Πειράξαν' τη μικρή
Και το μανιό τον μερακλή
Όλα αυτά τα παλληκάρια
Είχαν άσχημα χαμπάρια

Γιατί είπανε γι' αστείο
Τησ μικρήσ έλα στο θείο
Τησ μικρήσ έλα στο θείο
Τησ το είπαμν γι' αστείο