Ανέμισα

Πεσ μου ποια ήταν η αρχή
Κι έγινα κύμα που ποτέ δε φτάνει
Ένα παράπονο μισό μου χάρισεσ
Τησ λύπησ μου φουστάνι

Κύμα που πάει και γυρνά
Είσαι κι εσύ που όλο μου ζητάει
Πόσον καιρό να στέκω εδώ στο άγνωστο
Βράχοσ που δε λυγάει

Πια δε μιλώ ούτε ζητώ
Στάχτη τα λόγια
Στο νερό να σκορπώ
Χρώματα χίλια μέτρησα πέρασα ανέμισα
Ήλιοσ που δε βασίλεψα
Στην αγκαλιά σου μόνο εγώ ταξίδεψα

Κοίτα ψηλά στον ουρανό
Έγινα σύννεφο που σχήμα αλλάζει
Φόρεσα ρούχο γιορτινό αέρινο
Τον κόσμο κάνω χάζι

Άκρη την άκρη θα σε βρω
Κι από του κόσμου τισ σκεπέσ πιο πάνω
Έχω αγέρα στα μαλλιά ατίθασο
Και τον καιρό μου κάνω