Kwiat [Louloudi]

Jesteś kwiatem
Który do życia się budzi
Lecz nie zakorzenia się tu

Jak piosenka
Która się nigdy nie nudzi
Z deszczu mnie prowadzisz do snu

Przez bezkresy morza
Do wieczności nieba
Aż po magię i światło gwiazd
Martwić się przegraną nie trzeba
Nie trzeba
Skoro jeszcze przegrasz nie raz

Jesteś kwiatem
Który do życia się budzi
Lecz nie zakorzenia się tu

Dookoła świat
Tak ponury ponury
Nie znajduję prawdy swej w nim

Może nagły
Wskaże ją piorun i z góry
Cel oświetli na szlaku mym

Przez bezkresy morza
Do wieczności nieba
Aż po magię i światło gwiazd
Martwić się przegraną nie trzeba
Nie trzeba
Skoro jeszcze przegram nie raz

Jesteś kwiatem
Który do życia się budzi
Lecz nie zakorzenia się tu