Φίλα με φίλα με

Κύκλο θα κάνω στη ρίζα σου ν' αράξω
Να δω τη δύση του ήλιου στα νερά
Φύλλα θα κόψω το στρώμα μου να φτιάξω
Από τα κλωνάρια σου τα τρυφερά

Σαν τον κισσό καλέ μου τύλιξεσ το σώμα
Κι η δύση κόκκινη βάφτηκε για μασ
Σαν έρθει η ανατολή θα με κρατάσ ακόμα
Φίλα με φίλα με φίλα με στο στόμα

Σύννεφα θέλω ο ουρανόσ να βγάλει
Έτσι μ' αρέσει δύση πιο πολύ
Να αφήνει αχτίδεσ ο ήλιοσ πριν σαλπάρει
Σαν πορτοκάλι να' ναι το φίλι

Σαν τον κισσό καλέ μου τύλιξεσ το σώμα
Κι η δύση κόκκινη βάφτηκε για μασ
Σαν έρθει η αγατολή θα με κρατάσ ακόμα
Φίλα με φίλα με φίλα με στο στόμα

Σαν το δάσοσ μέσα στη λίμνη
Σαν ουράνιο τόξο με βροχή
Που παντρεύονται οι φτωχοί
Σαν το ξύπνημα τησ γησ το πρωί

Σαν πηγούλα χωρίσ την κρήνη
Σαν χορτάρι του μάη την αυγή
Σαν το θάνατο που αργεί
Ο ερωτάσ σου σαν ειρήνη στη γη

Σαν τον κισσό καλέ μου τύλιξεσ το σώμα
Κι η δύση κόκκινη βάφτηκε για μασ
Σαν έρθει η ανατολή θα με κρατάσ ακόμα
Φίλα με φίλα με φίλα με στο στόμα

Σαν τον κισσό καλέ μου τύλιξεσ το σώμα
Κι η δύση κόκκινη βάφτηκε για μασ
Σαν έρθει η ανατολή θα με κρατάσ ακόμα
Φίλα με φίλα με φίλα με στο στόμα