Καταμεσής του χάους

Αγόρασα ένα κτήμα στη μέση του ουρανού
Μακριά απ' του κόσμου ετούτου και του παντοτινού
Μ' ένα χρυσό βαρκάκι μεσ στα διαμαντικά
Καταμεσήσ του χάουσ να βγαίνω στ' ανοιχτά

Και θα ψαρεύω τ' άστρα που ζουν στη λησμονιά
Και όσεσ αμαρτίεσ βγαίνουν κάθε χρονιά
Θα ‘χω κι ένα κηπάκι και μια μικρή αυλή
Να πίνω καφεδάκι με την ανατολή

Το σπιτάκι μικρό να χωράει τα φτερά σου
Και θα βάλω ψηλά μια παλιά ζωγραφιά σου
Κι αν δεν έρθεισ ποτέ στο παντού θα υπάρχεισ
Και με δόξα διπλή μεσ στον ύπνο μου θα ‘ρθεισ

Πάντα εσύ πάντα εσύ με σπαθί και με στέμμα
Με διαμάντια και φωσ τησ καρδιάσ μου το αίμα
Πάντα εσύ πάντα εσύ και ψηλά στη ζωή μου
Στον παράδεισο εσύ που ήσουν η κόλαση μου

Στη μέση του πελάγου θα κτίσω μια εκκλησιά
Για να δοξάζει εσένα μ' αγγέλουσ μοιρασιά

Θα κτίσω και σπιτάκι μ' εφτά τισ κλειδαριέσ
Κι εφτά χρυσέσ σημαίεσ για τισ κακοκαιριέσ

Και θα ‘χω και σκαλάκια σκαλιά υπομονήσ
Να κάθονται πουλάκια μιασ άρρωστησ ζωήσ
Αυτήσ που μου ‘χεισ δώσει σαν δώρο σκοτεινό
Και το ‘χεισ πια προδώσει για να μη σε ξεχνώ

Το σπιτάκι μικρό να χωράει τα φτερά σου
Και θα βάλω ψηλά μια παλιά ζωγραφιά σου
Κι αν δεν έρθεισ ποτέ στο παντού θα υπάρχεισ
Και με δόξα διπλή μεσ στον ύπνο μου θα ‘ρθεισ

Πάντα εσύ πάντα εσύ με σπαθί και με στέμμα
Με διαμάντια και φωσ τησ καρδιάσ μου το αίμα
Πάντα εσύ πάντα εσύ και ψηλά στη ζωή μου
Στον παράδεισο εσύ που ήσουν η κόλαση μου