Sou Apagorevo

Απαγορεύω στην καρδιά να σε σκεφτεί
Και όπως παλιά με το όνομα σου να αρρωσταίνει
Την πόρτα άλλο δεν θα αφήσω ανοιχτή
Να μπαίνεις μια στιγμή και ύστερα δυο ξένοι

Ποιος σου είπε απορώ
Πως θα αντέξω για καιρό
Τη ζωή μου στη ζωή σου να στριμώχνω
Έτσι είμαι από παιδί
Ότι με ταλαιπωρεί
Όσο κι αν πονέσω πάντοτε το διώχνω

Σου απαγορεύω να ρωτάς
Φίλο μας κοινό όταν συναντάς
Τι κάνω που πηγαίνω
Κι αν ζω ή αν πεθαίνω
Γιατί φοβάμαι μη σου πει
Πως είναι σπίτι η ψυχή
Από σένα γκρεμισμένο
Εγκαταλελειμμένο
Σου απαγορεύω να ρωτάς και από τύψεις θέλω να πονάς

Απαγορεύω στην καρδιά να περπατά
Στο ναρκοπέδιο που μες στα μάτια κρύβεις
Έχω σκοτώσει τόσα βράδια αρκετά
Μαζί μου έμαθες να έρθεις για να φύγεις

Ποιος σου είπε απορώ
Πως θα αντέξω για καιρό
Τη ζωή μου στη ζωή σου να στριμώχνω
Έτσι είμαι από παιδί
Ότι με ταλεπωρεί
Όσο κι αν πονέσω πάντοτε το διώχνω

Σου απαγορεύω να ρωτάς
Φίλο μας κοινό όταν συναντάς
Τι κάνω που πηγαίνω
Κι αν ζω ή αν πεθαίνω
Γιατί φοβάμαι μη σου πει
Πως είναι σπίτι η ψυχή
Από σένα γκρεμισμένο
Εγκαταλελειμμένο
Σου απαγορεύω να ρωτάς και από τύψεις θέλω να πονάς

Σου απαγορεύω να ρωτάς
Φίλο μας κοινό όταν συναντάς
Τι κάνω που πηγαίνω
Κι αν ζω ή αν πεθαίνω
Γιατί φοβάμαι μη σου πει
Πως είναι σπίτι η ψυχή
Από σένα γκρεμισμένο
Εγκαταλελειμμένο
Σου απαγορεύω να ρωτάς και από τύψεις θέλω να πονάς