หน้าร้อนตอนเย็น, Vol. 1

ทุกอย่างเข้ามาเปลี่ยนฉันไปตามกาลเวลา
เสียงเพลงพาฉันเดินออกไป
พบตัวเองอีกทีอยู่ขบวนรถไฟ

เหมือนโลกทั้งใบเหวี่ยงให้ฉันล้มลง
หลับตาฟังเสียงหัวใจที่มันดังกว่าเสียงเพลง
ทุกอย่างมันเกิดขึ้นเร็วเหลือเกิน

เมื่อฉันตอนยังวัยเยาว์โลกทั้งขาวสองเรา
ปันความรู้สึกให้กันคราวพระอาทิตย์ตกดิน
หัวใจเต้นขึ้นเร็วอีกที

นั่งนึกย้อนไปความทรงจำสีเทา
ออกมากองขึ้นทุกทีกับความรู้สึกข้างใน
ฉันต้องเดินต่อไปยังไง

อยากรู้เด็กน้อยคนนั้นต้องการอะไรกัน
อยากจะย้อนเวลากลับไปวันนั้น

พอตอนเย็นๆที่เราเดินเล่นด้วยกัน
ตอนเด็กๆผมไม่เคยต้องการให้ใครช่วยเลย
พอในตอนนี้มันเหนื่อยไม่รู้ต้องหันไปทางใด

พอตอนเย็นๆที่เราเดินเล่นด้วยกัน
ตอนเด็กๆผมไม่เคยต้องการให้ใครช่วยเลย
พอในตอนนี้มันเหนื่อยไม่รู้ต้องหันไปทางใด

อยากรู้เด็กน้อยคนนั้นต้องการอะไรกัน
อยากจะย้อนเวลากลับไปวันนั้น

พอตอนเย็นๆที่เราเดินเล่นด้วยกัน
ตอนเด็กๆผมไม่เคยต้องการให้ใครช่วยเลย
พอในตอนนี้มันเหนื่อยไม่รู้ต้องหันไปทางใด

พอตอนเย็นๆที่เราเดินเล่นด้วยกัน
ตอนเด็กๆผมไม่เคยต้องการให้ใครช่วยเลย
พอในตอนนี้มันเหนื่อยไม่รู้ต้องหันไปทางใด