Margherita

In de verte spreekt een stem
Die ik herken van onze ruzie's
Over kleine misverstanden
Over grote desilussies
En ik hoor de kille klanken
Van joun ingehouden woede
En wat kan ik meer dan janken
Als ik dit niet kon vermoeden
Deze kilte maakt me gek
Dit gevoel is angstaanjagend
Maar je woorden malen verder
En je ogen kijken vragend
Waarom zei je mij niet eerder
Dat je zo van me vervreemd was
Waarom sprak je over liefde
Als je nooit van mij gehouden hebt
Ik verlies het van de wanhoop
En ik voel mn tranen branden
En ik zou niet liever willen dan mijn hoofd weer in joun handen
Maar wat tot een uur geleden
Nog zo veilig heeft geleken
Is een hele grote leugen en een kaartenhuis gebleken
Om joun liefde uit te wissen
En m'n wereld te vernielen
Wil dan niemand me vertellen
Dat ik alles heb gedroomd