Het verdriet

Ik heb gewerkt ik heb gebeden
Ik heb geworsteld met 't verdriet
Ik heb gebogen als het riet
En soms heb ik 't met laffe vlucht gemeden

Nu stelt 't zich ondoordringbaar voor mijn staren
Als van de nacht het nevelig begin
Maar als een lichtende lantaren
Hef ik u op en volg u 't duister in