Leonardo

Ξέρω δεν μετράνε τα λόγια
Μα σηκώνουμε ετουτα τα πόδια
Δεν θα πεινάσουμε είμαστε λαμόγια
Πόσο πάει ο χαλκός στα καλώδια
Κοιτα να πηδάνε τα εμπόδια
Να το κουβαλάμε από τα υπόγεια
Βλέπω σκύλους να φοράνε ρολόγια
Ώρα να αμολήσω το μπογια
Παίζω με με ένα ζόρικο στυλ
Να Μ ακουμπήσουνε δεν παίζει ορίζω το rap appeal
Έχω τα πάντα στο μυαλό μου από τα 90s στο drill
Δαίμονας είναι στυλό μου πέστε κάτω με στυλ
Ότι αγγίζω μοιάζει απίστευτο που βγαίνει τόσο caldo
πλασμένος διαφορετικά σαν να μου ο Ρονάλντο
Χαϊδεύω το μικρόφωνο όπως γάτες ο Μπράντο
Πολυτάλαντος λέγε με Leonardo
Κι έχω χρόνια μέσα στο κεφάλι πρόβλημα
Το ίδιο κόλλημα στην ίδια λούπα μόνιμα
Δεν με καλέσανε μα έσκασα εμβόλιμα
Το που θα πάει θα φανεί στο χειροκρότημα
Πόσο άνετα το κρατώ
Γονατίζω κάθε μπιτ που πατω
Να ορίσω το 0 -100
Εδώ που είμαστε δεν έχει κάτω
Τι να πούνε να μιλήσουμε για μας ποτέ
δεν με νοιάξανε τα φώτα και τα φλας ποτέ
δεν κατάλαβαν τι θέλεις που κοιτάς ποτέ
μια ρίμα λένε φτάνει να τους φας σοτέ
Είμαι ήδη στην αρένα και φωνάζουν fight
Ξεκινάω με δεξί αφού είμαι alright
Όσο βάζουνε δικούς τους για το ghostwrite
Το στίχο μαγειρεύω σαν το Mr White