I Balada Tis Manas

Την ώρα αυτή που τα μωρά ξυπνάνε,
πάνω στου στήθους τη ζεστή φωλιά
που να ναι κι ο δικός μου γιος που να ναι
Στης θάλασσας μέσα την αγκαλιά
με δίχως νανουρίσματα κοιμάται
Κοιμάται ο γιος μου μη μου τον ξυπνάτε
κύματα, πιο βαθιά μη μου τον πάτε
της άρμης σας πικρά είναι τα φιλιά

Μαζί θα κοιμηθούμε πλάι πλάι
(νάνι) κανένας μη μου το ξυπνάει

Ποιο άλλο μικρό δέχτηκε τέτοια χάδια
Πίνει για γάλα τον πικρό αφρό
Του κύματος φοράει τα τυλιγάδια
τριγύρω στο λαιμό τον τρυφερό
Που είδατε αλλού τέτοια ακριβό γιορντάνι
Νάνι του, νάνι, νάνι νάνι - νάνι
σωπάτε, νάνι, το παιδί μου κάνει
κι έχει για κούνια, τώρα, το νερό

Μαζί θα κοιμηθούμε πλάι πλάι
(νάνι) κανένας μη μου το ξυπνάει

-Αποκοιμούνται στο μαστό τα βρέφη-
Μένανε η άρμη το παιδί μου τρέφει
με το μικρό του δαχτυλάκι γνέφει
της τρικυμίας ν' αρχίσουν οι χοροί
Μ' απόψε η θάλασσα είναι σαν το λάδι
-πλατειά, θαρρείς, που απλώθηκε στρωμνή-
μαυρίζει, αίμα πνιγμένου, το σκοτάδι
Παιδί μου ακούς της μάνας τη φωνή

Μαζί θα κοιμηθούμε πλάι πλάι
(νάνι) κανένας μη μου το ξυπνάει
γιατί η καρδούλα του ίσως (να) πονεί.