Πεζόδρομος

Ήταν μια νύχτα βροχερή όταν σε πρωτοφίλησα
Μεσ στον πεζόδρομο με φώτα κουρασμένα και θολά
Και σαν ποτάμι δυνατό μέσα μου εγώ ξεχείλισα
Κι έκανα όνειρα για σένα μεγάλα και τρελά

Δε σε ξαναείδα όμωσ ίδιοσ μένει πάντα ο δρόμοσ
Και περνούν αγκαλιασμένοι όλοι οι ερωτευμένοι
Μόνο εγώ παλεύω μόνη και ο πόνοσ με σταυρώνει
Με σταυρώνει με σταυρώνει

Βρέχει κι απόψε στον πεζόδρομο
Κι η νύχτα μουσκεμένη μεσ στο βλέμμα μου
Μεσ στο μυαλό μου το απόκοσμο
Παγώνει η αγάπη σαν το αίμα μου

Βρέχει κι απόψε στον πεζόδρομο
Τα μάτια σου δεν βλέπω και τ’ αστέρια σου
Και σ’ ένα όραμα απρόβλεπτο
Νομίζω με κρατάσ μέσα στα χέρια σου

Ήταν μια νύχτα βροχερή που μ’ άγγιξεσ αθόρυβα
Μεσ στον πεζόδρομο που γράφαν οι ψιχάλεσ σ’ αγαπώ
Παραδομένη στη βροχή απ’ τη χαρά μου χόρευα
Όσα κι αν ένιωθα με λόγια δεν μπορούσα να σου πω

Δε σε ξαναείδα όμωσ ίδιοσ μένει πάντα ο δρόμοσ
Και περνούν αγκαλιασμένοι όλοι οι ερωτευμένοι
Μόνο εγώ παλεύω μόνη και ο πόνοσ με σταυρώνει
Με σταυρώνει με σταυρώνει

Βρέχει κι απόψε στον πεζόδρομο
Κι η νύχτα μουσκεμένη μεσ στο βλέμμα μου
Μεσ στο μυαλό μου το απόκοσμο
Παγώνει η αγάπη σαν το αίμα μου

Βρέχει κι απόψε στον πεζόδρομο
Τα μάτια σου δεν βλέπω και τ’ αστέρια σου
Και σ’ ένα όραμα απρόβλεπτο
Νομίζω με κρατάσ μέσα στα χέρια σου